کد مطلب:22172 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

مي خواهم تزكيه نفس نمايم،امابعداز مدتي متوجه مي شوم كه به اول كاربازگشته ام از تلف شدن عمر خود و نپرداختن به اين امر هم بسيار متاثر هستم چه كار كنم؟

در پاسخ به مطالبي كه مطرح فرموده ايد نكاتي را به عرض مي رسانم اما قبل از پرداختن به جواب لازم، از اين احساس دروني پاك اظهار خرسندي نموده و به شما آفرين گفته و در حقتان دعا كنم كه خداوند موفق و سربلندتان فرمايد پيشرفت و موفقيت در هر كاري نياز به چند مقدمه مهم و اساسي دارد : 1- توفيق الهي و استعانت مستمر از حضرت حق . 2- عزم و اراده جدي . 3- برنامه ريزي واقع بينانه . چنانچه هر يك از اين مقدمات واقع نشود آن كار با موفقيت انجام نخواهد شد يا هرگز شروع نمي شود و يا اگر هم آغاز شد نيمه كاره متوقف مي گردد. بنابراين براي موفقيت در خودسازي و امور معنوي بايد ابتدا مقدمات آن را به خوبي فراهم كنيد. اولاً) بايد از خداي متعال در خواست توفيق در انجام آن امر را داشت و عاجزانه و مصرانه از خداوند براي موفقيت كار تقاضاي كمك نمود و در مواقع استجابت دعا مكرراً از خداوند درخواست توفيق كرد و توجه داشته باشيد كه در اين مسير هدف دير به دست مي آيد و اندك اندك پيشرفت ممكن مي گردد و اين گونه نيست كه يك شبه مقصود حاصل آيد و در كنار تلاش مستمر هرگز نبايد از لطف خداوند نااميد و مأيوس باشيد و احساس ناتواني نمود بلكه بايد تلاش مستمر و صبر و حوصله و اميد به خداوند حركت كرد تا اندك اندك نتيجه به دست آيد. ثانياً) بايد با خودمان روراست باشيم و ميزان جديت خود را بسنجيم و ببينيم آيا واقعاً در هر شرايطي حاضريم آن كار را انجام دهيم يا نه. ببينيم كه آيا واقعاً تصميم به انجام آن كار داريم، يا اين كه از روي تعارف و شعار به سمت آن رفته ايم، مثلاً چون فكر مي كنيم كه كار خوبي است و باعث افتخار است و به آن تمايل پيدا كرده ايم و بالاخره سوم اين كه بايد براي هر كاري برنامه ريزي كرد، اما نه اينكه يك برنامه ريزي آرماني و دست نيافتني، بلكه يك برنامه ريزي واقع بينانه، مطابق با توان و امكانات و ظرفيت خودمان. بسياري از مواقع انجام نشدن كار يا ادامه نيافتن آن به خاطر عدم برنامه ريزي مناسب است كه يا به صورت افراطي يا تفريطي تصميم گيري شده و در نهايت مشكلات و موانع باعث شكست در آن امر كرديده است. مسلماً اگر يك برنامه ريزي خوب داشته باشيم، به خصوص اگر تدريجي و پله پله بوده و از كارهاي بسيار سهل و آسان شروع شود و در طول زمان و به تدريج به سمت پيشرفت باشد و با آزمون و خطا موانع احتمالي اجراي آن كشف و برطرف گردد، در وسط كار متوقف نخواهيم شد. اما خواهر عزيز در امر خودسازي لازم است مراتب كار را تحت نظر يك معلم اخلاق و انسان وارسته اي كه خود مقامات معنوي و خودسازي را طي كرده است انجام دهيد و از آن جا ما خود از اين نعمت بي نصيب هستيم و بايد بگويم «نابرده ره به كوي دوست كي تواند رهنماي ديگران شود» لذا بيان چند نكته در خصوص محور مورد نظر اكتفا مي كنيم: الف) در اولين قدم، استادي را به منظور خودسازي برگزينيد چه بدون تأثير نفس گرم استاد مقدور نيست و مكاتبه اي كمتر موفقيت دارد . ب) تا آن زمان فرصت را از كف ندهيد و به اين نكات توجه كنيد : - گناه نكنيد . - عبادت واجب را يقيناً انجام دهيد. - نماز اول وقت و با حضور قلب هرگز فراموش نشود. - نمازهاي مستحب را در صورت توان رواني و روحي به جسم خود تحميل كرده و انجام دهيد و اگر توان روحي نداريد خود را مجبور نسازيد. - براي خود برنامه محاسبه و مشارطه داشته باشيد يعني آخر شب عملكرد خود را محاسبه و با خود شرط كنيد كه ديگر عمل خلافي انجام نشده و يا كار واجبي ترك نگردد. ج) در اين موارد از كتب اخلاق عملي استفاده كنيد كه چند كتاب معرفي مي شود: - مفتاح الفلاح (كليد رستگاري) ترجمه حسن زاده آملي . - صراط سلوك (بر گرفته از زندگي حسن زاده آملي) . - سير و سلوك (امام خميني ). - آداب سلوك .